« إنّما الخمر» بخوانم که دگر خُرده مگیر
مَست عشقم نه به بند شهوانیم اسیر
شُعلهها برکشم از ناله ز بىتابى دل؛
تاب دل برده نفیر ستم و حال فقیر
شعله ناله مظلوم گدازد دل من
آه از آن دم که ستمگر بکشد داد و نفیر
خنک آن روز که درماندگى و فقر نماند
دل ظالم بدَرد مرد خدا بنده چو شیر
چهره پرچین مگردان و میاشوب دمى
تیغ بُران عدالّت بزند خرد و کبیر
